Największa burza na świecie

Kiedy myślimy o największych, najbardziej porywających i jednocześnie przerażających zjawiskach naturalnych, burze niewątpliwie przychodzą nam na myśl. Te niesamowite wydarzenia atmosferyczne, pełne nieprzewidywalności i mocy, stanowią zarówno piękno, jak i grozę natury. W tym artykule zgłębimy tajemnice największych burz na świecie, zapoznając się zarówno z ich wpływem na społeczeństwa i środowisko, jak i wyjątkowymi zjawiskami, takimi jak wyładowania atmosferyczne nad Catatumbo czy Latarnia Maracaibo. Przygotujcie się na fascynującą podróż w głąb najsilniejszych wiatrów i najgłośniejszych grzmotów naszej planety.

Pokrótce o definicji i klasyfikacji burz

Burza to zjawisko atmosferyczne charakteryzujące się intensywną aktywnością pogodową. Jest zazwyczaj związana z obecnością chmur burzowych, zwanych cumulonimbusami, które są odpowiedzialne za silne wiatry, ulewy, burze śnieżne, grad, a nawet tornada. Burze często towarzyszą gwałtowne zmiany temperatury i ciśnienia powietrza, a także intensywne wyładowania atmosferyczne, czyli pioruny.

Choć burzy nie można klasyfikować w sposób jednoznaczny, ponieważ różnią się one ze względu na wiele czynników, takich jak lokalizacja geograficzna, pory roku, temperatury i wilgotność, można je podzielić na kilka głównych typów:

• Burze konwekcyjne: To najczęstszy typ burz, który powstaje, gdy ciepłe, wilgotne powietrze szybko unosi się do góry, tworząc chmury cumulonimbus. Te burze mogą prowadzić do silnych opadów, piorunów, gwałtownych wiatrów i nawet tornad.
• Cyklony tropikalne: To burze o dużej skali, które powstają nad ciepłymi oceanami w rejonach tropikalnych. Są znane pod różnymi nazwami, w zależności od regionu: huragany na Atlantyku i wschodnim Pacyfiku, tajfuny na zachodnim Pacyfiku, cyklony na Oceanie Indyjskim i południowym Pacyfiku.
• Trąby powietrzne i tornada: To bardzo intensywne, lokalizowane zjawiska atmosferyczne, które są zazwyczaj związane z silnymi burzami konwekcyjnymi. Tornada są charakterystyczne dla swojego silnego, wirującego wiatru, który może powodować ogromne zniszczenia na swojej drodze.
• Burze frontalne: To burze, które powstają wzdłuż frontów atmosferycznych, gdzie ciepłe i zimne masy powietrza spotykają się i tworzą złożone systemy burz.

W każdym z tych przypadków, skala, intensywność i wpływ burzy może być bardzo różny, zależy od wielu czynników atmosferycznych i geograficznych.

Przykłady największych burz w historii

Burze, które zapisały się w historii ze względu na swoją ogromną skalę, siłę i wpływ, to często te, które wywołały największe zniszczenia i straty ludzkie. Oto kilka przykładów:

1. Super Typhoon Tip (1979): Typhoon Tip jest uważany za największy cyklon tropikalny, jaki kiedykolwiek zmierzono. Na szczycie swojej siły, średnica tego tajfunu wynosiła około 2,200 kilometrów, co czyni go większym niż Australia. Wiatry wewnątrz Tip osiągnęły prędkość do 305 km/h. Więcej na wiki: https://en.wikipedia.org/wiki/Typhoon_Tip 
2. Huragan Sandy (2012): Chociaż nie był to najmocniejszy huragan, jaki kiedykolwiek uderzył, Sandy był jednym z największych pod względem rozmiarów, z wiatrami ciągnącymi się na obszarze 1500 kilometrów. Sandy spowodował olbrzymie zniszczenia na Karaibach, wzdłuż wschodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych i Kanady.
3. Cyklon Bhola (1970): Ten cyklon tropikalny, który uderzył w Bangladesz (wtedy Wschodni Pakistan), jest uważany za najbardziej śmiertelny w historii. Spowodował śmierć od 300 000 do 500 000 osób, w dużej mierze z powodu powodzi wywołanej sztormem.
4. Trąba powietrzna w Oklahoma (2013): Choć nie jest to burza w typowym tego słowa znaczeniu, warto wspomnieć o tej najszerzej zmierzonej trąbie powietrznej. Jej średnica wynosiła 4,2 km, a prędkość wiatru szacowano na ponad 480 km/h.

Każda z tych burz zasługuje na miejsce w historii ze względu na swoją skalę, siłę i, niestety, często zniszczenia, które przyniosła.

Wyjątkowy przypadek: Wyładowania atmosferyczne nad Catatumbo (Latarnia Maracaibo)

Wyładowania atmosferyczne nad Catatumbo to wyjątkowe zjawisko meteorologiczne, które występuje nad ujściem rzeki Catatumbo do jeziora Maracaibo w Wenezueli. Często nazywane jest “Burzą Catatumbo” lub “Światłami Catatumbo”.

Charakteryzuje się prawie nieprzerwaną aktywnością burzową, z występowaniem gwałtownych burz elektrycznych przez około 140 do 160 nocy w roku, trwających średnio 10 godzin każdej nocy i produkujących do 280 wyładowań atmosferycznych na godzinę. Te regularne wyładowania atmosferyczne są tak intensywne, że stworzyły trwały “świetlny most” widoczny z odległości nawet 400 kilometrów.

Zjawisko to jest unikalne ze względu na swoją regularność i intensywność. Choć podobne “wieczne burze” są znane z innych części świata, żadne z nich nie jest tak regularne ani intensywne jak wyładowania atmosferyczne nad Catatumbo.

Za powstawanie tego zjawiska odpowiada kombinacja lokalnych warunków geograficznych i atmosferycznych. Masy powietrza nadciągające od Morza Karaibskiego spotykają się z górami Andów, tworząc warunki idealne dla powstawania burz. Dodatkowo, bogactwo metanu pochodzące z okolicznych mokradeł i zbiorników naftowych dodaje paliwa do tych burz, co zwiększa ich intensywność.

Światła Catatumbo są nie tylko naturalnym spektaklem, ale mają również istotne implikacje dla klimatu planety, ponieważ wyładowania atmosferyczne produkują znaczne ilości ozonu, które przyczyniają się do utrzymania równowagi ozonowej w atmosferze Ziemi.